Sanıka Diksılêmani
Beno, nêbeno… qulê Heqi dina de jü nêbeno. Taê theyrê Heqi ki jê qulê Heqi benê. Rozê Sultan Sılêman derd u khulê qomê xo dıma cêreno ke cı rê çare bıvêno. Roz u asmi vêrenê ra, Sultan Sılêman riyê çêyi nêvêneno. Cêniye rê beno qurdesan, xo nana ’ro neweşiye.
Se kero, se mekero, teknena sona lewê Pire, vana: - Sultan Sılêman derd u khulunê her keşi rê çare vêneno, hama gos mı ra nêkuno, riyê mı de nianêdano. Ez se bıkeri ke ey biyari howa xo ser? Pire aqıl dana cı, „nia, nia bıke“ vana.
A ki vatena Pire ana ser, rozê pesewe ra urzena ra, nuno husko çhikonek kena phıstınê xo, huşki ra kuna cıle, mêrdê xo pina.
Axıri Sultan Sılêman vejino yeno çê. Yeno ke, cêniya xo hawa cıle dera. Pers keno: - Sultana mı, to rê se biyo?
Cêniye vana: - Ez nêwesu, parşuyê mı şikiyê, nêşikin ke raurji karê çêyi bıkeri. Xo ke cıle de nat-bota dêm dana, beno ve qırçe-qırça parşiyunê cênıke, parşi habire qırçenê. Sultan Sılêman nêsono ser ke, nuno husko phıstınê cênıke de şikino. O ve xo ki cêniya xo ra zaf has keno, hama se bıkero waxtê xo çino.
Cêniya xo na hal de ke vêneno, kuno qısawete. Sono dermani dıma cêreno, se ke keno, cênıke wes nêbena. Her roz vana, „parşiya mına şikitaiye“ zovina thawa nêvana.
Teseliya Sultan Sılêmani ke kuna, cı ra pers keno, vano: - Dezê torê çı ke dermano mı ra vaze, ez şêri dos keri biyari, heni bo ke to wes keri.“
Cêniye ki xo ra na perşi sero nurnena. Desınde vana; „Tı ke purtê theyr u thuru ra qatê cıle mı rê bıvırazê, beno ke o waxt parşiyê mı wes bê. Dezê mı rê zovina çare çino. Sultan Sılêman sare xo verde nano ro, kuno ğeyalê wastena cêniya xo.
Peyniye de telal dano pırodaene: - Çıxaşi theyr u thur ke esto, verê saraya Sultan Sılêmani de bêro pêser. Sultane nêwesa, purtê theyru ra qatê cıle cı rê dermano!
Veng gıneno ’ro her ca, theyr-thur pêro heşino pê, verê saraya Sultan Sılêmani de yeno pêser. Sultan Sılêman yeno pêro theyr-thuri moreno, niadano ke pêro theyri amê, hama ju tey çino. „Kamci amo, kamci nêamo?“ Dos kenê ke, Diksılêman nêamo. Sultan Sılêman wazeno ke Diksılêman ki bêro. Xeverê cı rê rusneno, hama Diksılêman a roze nino. Theyrê bini ki bê dey raji nêbenê ke purtê xo bıdê, vanê „hata ke Diksılêman nêame ma purt-murt nêdame“.
Rozê, dı roji ke Diksılêmani sero vındenê, Goyine vana: - Ez gereke şêri, nıka çhuçıkê mı halêne de geste merdê!
Kes gos pıra nêkuno, hama a boyna dekernena, qe arê cı nêdana boyna wanena. Sultan Sılêman qayit keno ke, Goyine rê rehetiye çina, habire wanena; ano Goyine purt keno, keno sılto sur, rusneno halêni.
Roza hirêyıne Diksılêman vejino gırka-gırka yeno. Sultan Sılêman qarino, vano: - Tı çıra xo nia gıran cêna? Fırna to çaê honde biya berze, ma tede nêkena? Hondaê theyr-tur amê ita rê, çımê xo raa to dero…
Diksılêman vano: - Ya Hezreti Sılêman, tı pila, zoneme, tı ke çık bıwazê, yeno hurêndi. Her çi bınê emrê to dero. Hama raştiye ke persena, nafa canê mı nêwast ke ez bêri. Tı ki zonena ke, her çi ve hayê xo. Na dina sero isan eve aqıl u sıtara xo, heywan eve çermê xo, theyr-thur ki eve perr u purtê xo weşino/cüyino. To çaê eve vatena cêniya xo ra ma theyr-thuri purt kena ke? Zımuston serd u puk de, amnon germo kelaz de ma bêperr u bêpurt se bıkerime? Jü roze de hazar theyr yeno dina, hazar u jü theyr ki mıreno.
Sultan Sılêman vano: - Yanê, tı vana se hazar theyr yeno dina, se hazar u jü theyr ki mıreno, ya? - Heya, o jü theyro feqır ki wastena cêniya to ra mıreno. Coka mı honde gıranêni kerde, herey amune. Heqaniye ke persena, ez nêwazen purtê xo bıdine.
Dustê na qesê Diksılemani de Sultan Sılêmani vengê xo nêvet, tenê ğeyal ra têpia va[t] ke: - Heni aseno ke, tı theyrıko de zaf baqıla. Serva na qesa to, ez doçhıko de zernên dan to, so dina u dare ra bıfeteliye u koti ke wazena şikina şêrê uza weşiya xo serbest bıramê.
Diksılêman cêreno ra, Sultan Sılêmani ra vano: - Nê, ez doçhıko zernên nêwazen. Çı ke, ez ke doçhıko zernên ra bıfeteliyi, isan kuno ’ra mı dıme, wazeno mı bıkiso ke doçhıko zernên mı ra bıcêro. Eve na tore, peyê mı de az uzê mı nêverdano…
Sultan Sılêman na qesey sero ke tenê fıkırino, vano: - Eke henio no doçhıkê to purtê to ra bo, her ca to rê cenet u omrê to zaf derg bo! Peyniye de Sultan Sılêman theyr-thuri pêro serbest verdano. Theyr-thur pêro sayiya Diksılêmani de purtbiyene ra xeleşino ra, hama teyna theyra Goyine sıltık manena. A roze ra nat, çımê keşi era Goyine nêgıneno.
Vanê ke; kam ke Goyine diye, mıreno. Goyine a lerzekerdena xo ver, heni sılt u ruta. Usar ke ame, dar u ber ke bi khewe, merx u kınkor ke jêdiya, vengê Goyine hona vejino.
Oncia vanê ke; Goyine sıltbiyena xora nê, a merdena isani u asayışê xo ra ar kena. Coka her daym kuna qurnıkê dari, kuna bınê merx u kınkori hona dest kena cı wanena.
Ma oncia ki bêrime hal-mezalê cêniya Sultan Sılêmani. Hala niadime, aye rê sebiyo. Heya, peyniye de jürê cêniya Sultan Sılêmani vejiyo werte.
Vanê; Sultan Sılêman eve purtê Goyine amo çê, cêniya xo hona cıle de biya. Biyo ve guçıkê orğane ro ke, cêniya xo cıle ra vezo. Diyo ke cêniya xo bınê cıle de rut u rupala. O purtê Goyineo ke dest de biyo, gureto esto saqunê cêniya xo ser ke, ayvê daye eve na tuk bıtêmno. Oncia vanê ke; muyê ke bınê çeng u wertê saqunê isani de vejinê, uza ra mendê.